Τετάρτη πρωί (04:30π.μ) 18/8/2010 ξεκινάμε για μια περιήγηση στα Ανατ. Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα. Ο προγραμματισμός λέει ταξιδεύουμε σήμερα μέχρι το Βουκουρέστι. Γύρω στις 6 το πρωί, με την ανατολή του ήλιου, φθάνουμε στα σύνορα στον Προμαχώνα. Οι διαδικασίες απλούστατες, μια και με την επίδειξη της ταυτότητας βρισκόμαστε μέσα στη Βουλγαρία. Μέλημα πρώτο ανεφοδιασμός με βενζίνα αφού είχαμε κανονίσει να φτάσουμε οριακά στα σύνορα. Τιμή ανά λίτρο μόλις 1,02€. Πίνουμε τον καφέ μας και ξεκινάμε το δρόμο για Σόφια. Γύρω στις 08:00π.μ μπαίνουμε στη Σόφια με σκοπό να πάρουμε τον περιφερειακό για τα σύνορα με τη Ρουμανία. Λογαριάζαμε "χωρίς το ξενοδόχο" μια και σήμανση δεν υπάρχει πουθενά, με αποτέλεσμα να βρεθούμε στο κέντρο της Σόφιας, έχοντας να αντιμετωπίσουμε τεράστια πρωινή κίνηση. Κάποια στιγμή καταφέραμε και βρήκαμε το δρόμο προς τα σύνορα. Η απόσταση μέσω Plovdiv περίπου 484χλμ, απο τα οποία 120χλμ αυτοκινητόδρομος και τα υπόλοιπα επαρχιακό οδικό δίκτυο κάκιστο. Συναντήσαμε άπειρα φορτηγά σε ένα δρόμο που από τα λάστιχα των φορτηγών νομίζεις ότι βαδίζεις πάνω σε ράγες. Η φυσική ομορφιά όμως μας αποζημίωσε από την όλη ταλαιπωρία. Περνάμε τα σύνορα για Ρουμανία χωρίς σχεδόν κανένα έλεγχο. Τιμές βενζίνης στα σύνορα μόλις 0,95 - 0,98€ το λίτρο. Διασχίζουμε μια καταπληκτική γέφυρα και από εκεί το Βουκουρέστι είναι μόλις 70χλμ με δρόμο σχετικά καλό. Το επόμενο περίεργο, στον περιφερειακό δρόμο του Βουκουρεστίου, το μάθαμε ευτυχώς αναίμακτα. Προτεραίοτητα δεν έχει αυτός που κινείτε στον περιφερείακο αλλά αυτός που μπαίνει!!! Ευτυχώς γλιτώσαμε με ένα παρατεταμένο φρενάρισμα και "ολίγα Ρουμάνικα" από έναν οδηγό βυτιοφόρου. Η πόλη του Βουκουρεστίου είναι δείγμα του καθεστώτος, με μεγάλα "μπλοκ" κατοικίων αλλά και πολλά συντριβάνια λογω της διέλευσης ενός ποταμού με΄σα από το κέντρο της πόλης. Τα ανάκτορα του Τσαουσέσκου είναι επιβλητικότατα μιας και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κτήριο στον κόσμο μετά το πεντάγωνο των ΗΠΑ. Είναι μια μεγαλούπολη,με πολλή κίνηση και αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι τα πολυκαταστήματα (S/M) λειτουργούν 24 ώρες. Την επόμενη μέρα ξεκινάμε για το Brasov, να πάμε στο πύργο του Κόμη Δράκουλα. Απόσταση 183χλμ, όπου λόγω της μεγάλης κυκλοφορίας κάνουμε σχεδόν 3 ώρες. Διαδρομή πανέμορφη, καταπράσινη και κάπου εκεί στο δρόμο συναντάμε ενα ΜΖ 250 με καλάθι στολισμένο σαν "λατέρνα" να μην καταλαβαίνει τίποτα από κίνηση και να προσπερνά συνεχώς. Ο πύργος αξιοθέατο όπου συναντάς σχεδόν όλη την Ευρώπη. Είσοδος 5€ ανά άτομο και 5€ η χρήση φωτογραφικής μηχανής ή κάμερας. Πολλά τα λεφτά που μαζευούν!!!! Επιστροφή γύρω στις 10:00 το βράδυ και ψάχνουμε για εστιατόριο ανοιχτό αλλά μάταια. Μαθαίνουμε ότι όλα κλείνουν στις 10:00 το βράδυ, οπότε η μόνη επιλογή ήταν κάτι MC Donalts που βρήκαμε σε μια αλυσίδα S/M. Παρασκευή 20/8/2010 ξεκινάμε για το Δέλτα του Δούναβη και από εκεί για Κοστάντζα στη Μαύρη Θάλασσα. Περίπου 450χλμ, όμως ο δρόμος για Κοστάντζα είναι πάρα πολύ καλός με νησίδα και από δύο λωρίδες το ρεύμα. Εκεί σε ένα βενζινάδικο συναντήσαμε δύο παληκάρια με Suzuki 1000 K6 και όπως μας είπαν απλά "τρέχουν" σε εκείνο το δρόμο τις μηχανές τους, γιατί τον θεωρούν ασφαλή. Φτάνουμε στην Κοστάντζα όπου πραγματικά είναι πανέμορφο να βλέπεις τον ποταμό και τη θάλασσα να συναντιούνται και τα πλοία να περιμένουν στη σειρά για να μπουν στις δεξαμενές που θα τους βγάλουν στη θάλασσα ή στο ποτάμι. Μια μεγαλούπολη με ένα τεράστιο εμπορικό λιμάνι και πάρα πολλή κίνηση. Βρίσκουμε ξενοδοχείο 5χλμ έξω, σε ένα προάστιο το Eforie nord και μένουμε άφωνοι από την όμορφια της παραλίας και την τρομερή ανάπτυξη της περιοχής(τουριστικά). Τις επόμενες μέρες είδαμε ακριβώς τα ίδια και στα παράλια της Βουλγαρίας. Τρομερή ανάπτυξη, κόσμος και μέρη που δεν κοιμούνται ποτέ. Οργανώμενες παραλίες κατά μήκος των ακτών, φθηνά ξενοδοχεία 3 και 4 αστέρων(30-45€), καλό και φθηνό φαγητό, πολύ καλή εξυπηρέτηση και το σημαντικότερο προσέχουν τους Έλληνες μια και τους θεωρούν τους καλύτερους τουρίστες. Οι εντυπώσεις μας είναι άριστες από όλες τις περιοχές που μείναμε και δεν υπάρχει κανένας φόβος για τις μηχανές(κλοπή).
Εντύπωση μας προκάλεσε:- Στη Ρουμανία καταλαβαίνεις ότι πλησιάζεις σε κατοικημένη περιοχή γιατί 5χλμ πριν και 5χλμ μετά συναντάς νέα κορίτσια στο δρόμο να εκδίδονται, χώρις να τους ενοχλεί η αστυνομία. Και μιλάμε για κάθε δένδρο και 3-4 μαζεμένες.
- Στη Βουλγαρία δεν υπάρχει σήμανση στους επαρχιακούς δρόμους με Αγγλική γραφή παρά μόνο στα Βουλγαρικά.
- Τα φυλάκια στα σύνορα Βουλγαρίας - Ρουμανίας είναι μαζί και οι υπάλληλοι πίνουν καφέ στο ίδιο τραπέζι.
- Και στις δύο χώρες η παρουσία της Αστυνομίας είναι έντονη αλλά και διακριτική, ενώ όσες φορές χρειαστήκαμε κάποια πληροφορία μας εξυπηρέτησαν και μάλιστα μιλώντας Αγγλικά.
Το μόνο πρόβλημα που συναντήσαμε, ήταν στα σύνορα Βουλγαρίας - Τουρκίας. Στο Τούρκικο φυλάκιο, όταν χτύπησε τα νούμερα της πινακίδας από την άδεια κυκλοφορίας, έγραψε ΚΚΚ 0999, όπως ακριβώς είναι στην άδεια. Βγαίνοντας για έλεγχο είδε στην πινακίδα 3 νούμερα και όχι 4 γιατί το Ελληνικό κράτος τυπώνει 3 αριθμούς αλλά γράφει στην άδεια 4. Μετά απο περίπου μια 'ωρα λύθηκε και αυτό το πρόβλημα. Προσοχή σε όσους ταξιδεύουν Τουρκία, να το λένε να μην γράφουν το μηδέν αλλά μόνο τους τρεις αριθμούς.
Κλείνοντας τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας είναι ένας ωραίος προορισμός, οικονομικός και πολύ φιλικός για τους μοτοσικλετιστές. Η επιστροφή στην Έλλαδα όμως, μας προσγείωσε απότομα γιατί δυο μέρες μετά έτυχε να βρίσκομαι μπροστά σε μια παρέα Ιταλών μοτοσικλετιστών, που ήθελαν να διανυκτερεύσουν στην Ν. Πέραμο και αντιμετωπίστηκαν από ένα ξενοδόχο σαν να ήταν παρακατιανοί (λέτσοι και βρωμιάρηδες οι λέξεις του). Ενημερωτικά επειδή γνωριστήκαμε, τα παίδια είναι τραπεζικά στελέχη στο Τορίνο. Ελπίζω να μην μεταφέρουν αυτή τη συμπεριφορά στους φίλους τους!!!!!!
